Graphics are overrated

Ondanks het feit dat op PKR nog altijd het grootste deel van mijn bankroll gedeponeerd staat, is deze pokerroom bijlange na niet (meer) mijn favoriete online pokerplaats. In het verleden, toen ik mijn intrede maakte op deze grafisch ongeëvenaarde pokersite, was dit enigszins anders. De mogelijkheden naast het pokergebeuren; een eigen persoon creëren en deze ook dingen kunnen laten zeggen en doen, maakten indruk op me, echter zijn deze eigenschappen online totaal overbodig.

PKR kan je vergelijken met live poker. Je ziet je tegenstanders effectief zitten (of althans een virtuele personificatie), kan er tegen praten (via voorgeprogrammeerde oneliners), ernaar wuiven en er zijn nog vele andere mogelijkheden tot interactie. Echter het belangrijkste aspect van het live poker ontbreekt: de beleving. Hoe je het ook draait of keer, het blijft online poker, het blijft een spel tussen anonieme spelers, terwijl je bij live game face to face zit.

Het grootste nadeel van live poker zit dan weer wel goed verwerkt in PKR en ook meer opgezet als nadeel, vooral tijdens toernooien dan wel. Op PKR speel je veel minder handen per uur dan bij eender welke andere site. Het spel is veel trager, zoals dat bij live games doorgaans is, echter bij live games wordt daar rekening mee gehouden. Bij toernooien duren de blind levels bijvoorbeeld pakweg 20 minuten, terwijl op PKR dit slechts 8 minuten is, bij Pokerstars is dit 10 minuten. Hierdoor speel je bij PKR veel minder handen per blind level en duurt het ook vele langer vooraleer het deelnemersveld wordt uitgedund (dit is althans van toepassing voor de STT’s). Later tijdens het spel wordt het dan een kwestie van geluk in de kaarten of geluk op het board van wie overleeft in het toernooi.

Gisteren speelde ik nog eens een $1 + 0,10 STT op PKR. Doorgaans speel ik op Pokerstars, maar gezien ik een groot deel van mijn bankroll op PKR heb staan, zoals reeds vermeld, wou ik nog eens spelen op PKR. Terwijl om 19u begonnen, waren er om 20.15u nog steeds 5 spelers van de 10 in het spel met geen enkele speler minder dan het 1500 startbedrag in chips. Mijn toen toekomstige headsup tegenstander, die een lichte chiplead had, speelde even later de nummer 5 in chips uit het toernooi. Even later was het aan mij om met K6o de nummer 4 uit de sng te spelen. De blinds waren ondertussen 300/600 en met een stack van nog maar 710, ging de beste man all in. Zijn K4o was alleszins niet beter dan mijn hand. Geen kaart meer die zijn hand verbeterde en dus lag ook hij eruit.



We bleven nog enkele handen met zen drieën, maar even later kreeg ik A5s op de BB. De button volgt, de SB fold. De flop brengt mij twee paar en even later zijn we beiden all in. Zijn 44 krijgen geen 3de vriend meer, dus ook nummer3 ligt eruit; Hij kan zich troosten met het feit dat hij niet met lege handen weg gaat. Nu ging het om de hoogste eer. Met 9000 had ik ten opzichte van 6000 chips wel de chiplead, maar met de blinds ondertussen 400/800 kon dit snel keren. Na enkele handen kreeg ik op de BB AQo. Mijn tegenstander hoopte de pot mee te pakken en pushte all in met 35o. Een snelle call , kelderde zijn hoop. We maakten beiden een paar op de flop, maar dat van hem was onvoldoende om het toernooi gaande te houden. Ik won de STT.

Het was lang geleden dat ik nog een eens toernooi gespeeld dat op PKR, desondanks kon ik toch de volle buit naar huis nemen. Ondanks dit succes, zal ik toch nog altijd vaker te vinden zijn op Pokerstars. Ik voel me beter op mijn gemak bij de 3-table sng’s van Pokerstars. Ik zal nog wel af en toe naar PKR afzakken om mijn bankroll trachten naar boven te brengen. Maar hoe dan ook, graphics are overrated.

The Godfather

Groot nieuws krijgen op 31 maart wekt sowieso argwaan en wanneer de volgende dag zogezegd een gynaecoloog zekerheid moet geven, bereikt de verdenking tot het verspreiden van een aprilvis door de verteller al helemaal zijn hoogtepunt. Echter ging het bij dit verhaal, dat nog steeds verder gaat, niet om een aprilvis. Op die bewuste laatste dag van maart van dit jaar kwam zij met het nieuws dat haar zwangerschapstest positief bleek. Een dag later ging zij met de toekomstige oma van het kind naar de gynaecoloog. De beelden waren unaniem: ik zou een nichtje of neefje krijgen.

Op dit moment is de situatie nog maar weinig veranderd. Uiteraard is de toekomstige jongste al heel wat gegroeid, dit is logischerwijs ook te zien aan de buikomvang van mijn lieve zus. De kern van het hele verhaal blijft echter identiek: ik krijg een neefje of nichtje. Hoewel, niet geheel identiek. Uiteraard zal dit kind voor mij heel speciaal zijn, net als voor mijn zus en ouders. Haar eerste zwangerschap is sowieso een nieuwe ervaring voor het gezin. Echter ga ik ook nog een andere rol vervullen in het leven van dit kind.

Naast mijn gewone taak als nonkel van het kind, zal ik ook de rol van peter vervullen. Er was reeds sprake van na enkele weken toen het nieuws bekend was, maar de aanstelling pas sinds enkele dagen officieel. Na zorgvuldig de jobomschrijving te hebben gelezen, besloot ik te reageren. Vanaf toen ging het razendsnel, want blijkbaar was ook het contract reeds opgesteld. Zonder verpinken zetten beide partijen hun handtekening onder het document en vanaf toen was er geen weg terug meer: ik word peter.



Van hieruit zou ik graag de ouders van mijn toekomstige petekind willen proficiat wensen met de blijde verwachting alsook bedanken voor het vertrouwen dat zij in mij hebben. Ik zal mijn uiterste best doen om mij zo goed mogelijk van mijn taak kwijten en zo aan tonen dat ik dit vertrouwen waard ben en dat zij de juiste keuze hebben gemaakt. Pampers verversen kijk ik met schrik tegemoet, maar verder kijk ik uit naar deze uitdaging, waarin ik hoop mijn steentje te kunnen bijdragen.

Hobby

Ik nodig u uit om u even een jonge knaap voor te stellen. Ik zou niet zeggen bezeten, want dat woord klinkt zo negatief, eerder sterk begaan met voetbal. Deze jongeman gaat wekelijks minstens drie keer voetballen en daarnaast vult hij een deel van zijn tijd met het passief uitoefenen van de hobby voetbal. Voetbal kijken op tv dan wel eender welk computerspel dat op zijn computer is geïnstalleerd. Op zaterdagavond wordt deze jonge snaak door het steunende gejoel van de vaste schare KVC Westerlo supporters meegesleept om op zondagavond de samenvattingen van de overige wedstrijden in de Jupiler League te bekijken. Ook sympathie voor de club uit het Italiaanse Palermo en het Spaanse Madrid (Real) is hem niet vreemd.

Stel u nu een ietwat oudere knaap voor. Na jarenlang hand in hand te zijn gegaan met voetbal heeft hij het gevoel met zijn hobby volledig verloren. Wedstrijden op televisie kunnen hem helemaal niet meer boeien. Over voetbaluitslagen van zijn voorheen favoriete teams heeft hij heen enkel idee. Hij heeft het raden naar posities in eender welk klassement en op de koop toe speelt ook actief voetballen geen rol meer in zijn leven.

Het is me overkomen voor ik het goed en wel besefte. Het was begonnen met minder zin in trainingen. Ik achtte het normaal, gezien er simpelweg weinig charme is aan het lopen en de pass- en trapvormen die er telkens werden voorgeschoteld. Gaandeweg heeft het gevoel zich uitgebreid zodoende dat me opladen voor wedstrijden alsmaar moeilijker bleek. Uiteindelijk was het zo erg dat ik vaak een blessure veinsde om niet te hoeven spelen of om vroeger vervangen te mogen worden. Veranderen van club bleek geen oplossing te zijn voor het probleem.

Op dit moment is de zin om te voetballen beetje bij beetje aan het terugkomen. Onlangs nog eens een training genoten en gisteren een aangenaam potje voetballen in de zaal ondergaan. Hoewel ik conditioneel een wrak ben en ook voetbaltechnisch er weinig van bakte, vond ik beide optredens meer dan amusant. Hoewel voetbalwedstrijden bekijken en dergelijke nog altijd weinig tot geen interesse bij mij kunnen opwekken, is de interesse in de hobby voetbal opnieuw aan het opflakkeren. Ik hoop alleszins dat mijn motivatie sterk genoeg is om mijn zin in voldoende mate te verheffen zodat ik volgend seizoen opnieuw meer dan degelijke prestaties kan neerzetten bij mijn nieuwe club.

Ik hoop werkelijk dat ik de plezier in het spel opnieuw volledig terugvindt. Vroeger was niets leuker, op dit moment is er niets dergelijks. Ik kan er enkel maar goed bij varen. Opnieuw conditie, een stuk verveling die wordt weg gewerkt en hopelijk ook een vorm van inkomsten die wordt gegenereerd. Tijd zal meer uitklaren, op dit moment toch maar eerst nog concentreren op school, hoewel daar de interesse ook enorm ver te zoeken blijkt.

Rapport

Vanochtend 8.30 u kregen mijn beste klasgenoten en ik het nieuws waarop velen van ons de laatste twee weken in spanning zaten te wachten. Hoewel ik voor mezelf wel kan zeggen dat de momenten in afwachting op het ontvangen van onze punten weinig tot geen emotie teweeg brachten, kan ik u, mijn beste lezer, vertellen dat dit voor enkelen van mijn klasgenoten heel wat anders lag. Hoge verwachtingen en grote vrees, maar vooral algemene nieuwsgierigheid, ikzelf was weinig benieuwd. Ondanks het tekort aan beleving vooraf, was de euforie bij ontvangst niet minder groot.

Beginnen bij het begin is altijd het beste, daarom is het ook het beste dat ik meteen mijn punten meedeel:
Accounting – 13
Bank & Verzekeringen – 11
Engels 1 – 14
Frans 1 – 12
Logistiek – 16
Zoals meteen duidelijk is: niets anders dan voldoendes. In de loop van de weken na de examens had ik enkele keren aan een prestatie getwijfeld, deze bleken echter onterecht. Na de betreffende proefwerken had ik steevast een goed gevoel over het afgelegde examen, een gevoel dat mij telkens niet in de steek liet. Achter, zoals ik al zei, kreeg ik wel eens twijfels. Hierdoor kreeg ik het idee dat 1 of 2 onvoldoendes wel eens binnen de mogelijkheden konden liggen. Over met name Frans en Bank & Verzekeringen rezen wel eens twijfels binnen mijn gedachtegang. Een week na de examenperiode, tijdens het overlopen van de vragen, kreeg ik af en toe het idee in de mist te zijn gegaan. Uiteindelijk bleken de foutieve delen in mijn antwoorden ontoereikend om een onvoldoende te creëren. Veel meer fout moest er uiteraard niet meer zijn.

Mijn instinct heeft me uiteindelijk niet in de steek gelaten. Ik had eerder al een bericht gepubliceerd, waarin ik de 'makkelijkheid' van de examens aankaartte. Nu blijkt dat deze makkelijkheid zich relatief goed heeft kunnen doortrekken. Ik geef gerust toe, mijn punten konden hoger. Een 11/20 is niet om over naar huis te schrijven. Echter zou ik dan graag naar een andere uitspraak uit dat bewuste bericht willen refereren. "Een 10 is genoeg." Ik heb de ganse periode voor mezelf duidelijk gemaakt dat het belangrijkste was om voor het vak dat zich aandiende te slagen. Of dit met een 10 was of met een 16, het maakte me weinig uit. En nu nog. Op het einde van de rit maken de hoge punten niet zoveel uit, wanneer er een vak tussenzit waarop je een magere 5 scoort. Alles niet minder dan 10, daar ga ik voor.

Ik maak me weinig illusies over mijn studeren. Ik ben voor alle examens geslaagd, inderdaad. Heb ik dit bereikt door veel te leren? Neen. Ik heb dit bereikt door voldoende te leren. Voldoende leren staat niet per definitie gelijk aan veel studeren. Veel studeren doe je om punten boven de 14 à 15. Voldoende studeren doe je om een voldoende te halen. Refererend naar een eerdere passage: Ik wil er gewoon van alles door zijn. Dit hoeft echt niet met majestueuze punten, een simpel dubbel cijfer werkt voor mij even goed.

Poker

Het einde van een stressvolle periode, de gemoedstoestand die zich weer op orde heeft gesteld en het hoofd dat vrij is gemaakt en opnieuw concentratie voor niet-schoolse doeleinden toelaat. Om die redenen mag de pokersoftware op mijn computer na enige tijd van inactiviteit opnieuw zijn taak beginnen te vervullen. Na enkele minuten van updaten, kon de missie beginnen: degelijk gaan pokeren en zodoende ook meer bijleren om zo de teloorgang van de bankroll te compenseren en opnieuw een inkomende geldstroom genereren. Des te groter deze stroming, des te beter, zolang met deze geldstroom een vloed van kennis over het spel samen binnenvloeit. In welke mate de kennis binnen stroomt, zal voor een groot deel van mij afhangen. In elk geval: elke druppel telt.

Aan het einde van 2008 kwam het bedrag dat op mijn PKR account staat in een neerwaartse spiraal terecht. In november daalde mijn online kapitaal ruwweg van 130 naar 100 dollar, in december ging daar nog is bijna 50 dollar af. Enig contrast met Pokerstars, waar er, met van 40 naar 50 dollar, een lichte stijging merkbaar was. Op zich zou het geen ramp zijn, moest ik alles verliezen. Ik ben namelijk begonnen met niets en heb door middel van freerolls mijn huidige bankroll opgebouwd. Geen ramp, wel enorm spijtig. Poker is enorm leuk, behalve voor degene die verliezen. Er is weinig pret te beleven met het verliezen van al het geld waar je de laatste 2 jaar voor hebt gespeeld, maar dat is een ander verhaal. Het gaat er nu om hoe ik dat geld de laatste maanden ben verloren, wat ik ervan heb geleerd en hoe ik het in de toekomst ga aanpakken.

Het verlies dat ik geleden heb, is voornamelijk te wijten aan pech. Riverkaarten die opeens het tij keren en het duel in het voordeel van mijn tegenstanders beslechten, turnkaarten die duidelijk maken dat er geen kans meer bestaat dat de pot mijn kant zal uitgaan. Dit allemaal volgend op enkele all in pushes van mijzelf. Gecalled door tegenstanders die, blijkend na het openleggen van de kaarten, enige achterstand hebben op mijn kaarten. Mijn voorsprong hield het echter zelden, wat resulteerde in het verliezen van enkele tientallen dollars. Mijn spel was te verdedigen. Ik wist telkens dat ik de beste hand vast had en hoopte dat mijn tegenstanders callden. Dat op het board nog de kaarten zouden verschijnen die zij nodig hadden, kon ik niet incalculeren.

Zo zat ik een keer aan een 5/10c tafel en kreeg ik AA. Ik raisde 3x de blind en kreeg enkel de speler op de button mee. Op de flop kwam een geruststellende 3Q7. Ik bette de helft van wat reeds in de pot zat en werd gecounterd met een raise naar 1,50 dollar. Impulsief als ik was, reraisde ik en pushte ik all in. Mijn tegenstander besloot na kort beraad mee te gaan. Ik toonde mijn AA, mijn tegenstander bleek 74 te hebben. Op de turn kwam een niets betekenende J. Op de river kwam de onvermijdelijke 7. Mijn winstkansen op de turn bedroegen een overweldigende 95%, na de river een bedroevende 0%. Ik had weinig verkeerd gedaan, maar toch. Ik heb nog te veel de neiging, wanneer ik voel dat ik de beste hand heb, al mijn chips in te zetten. Vaak schrikt dit af en zijn folds van mijn tafelgenoten niet veraf.

Kalmte is iets waar ik in de toekomst meer respect voor moet hebben tijdens het pokeren. Geduld. Nadenken. Dingen meer overwegen. Meer analyseren ook. Ik wil echt beter word in pokeren. Het is een van de dingen dat ik het liefste doe. Live nog meer dan op computer, hoewel op computer sneller gaat en je meer handen per uur kan spelen. Desondanks prefereer ik de beleving van het bij elkaar zitten rond de tafel en de fouten die er af en toe worden gemaakt, die het spel zo charmeren. Maar zoals ik al zei: geduld. Je wordt niet in 1 keer veel beter. Elke dag een beetje beter. Elke dag een beetje bijleren.

School

Anderhalve week zijn ze op gang, de examens, nog anderhalve week te gaan, althans voor mij. Anderen hebben er een week meer opzitten of moeten nog een paar dagen extra studeren. Voor mij was het de eerst keer met blokperiode, oftewel een schooljaar met semesters. Vorig jaar zat ik op een school dat werkte met trimesters. Geen blokperiode, geen feestdagen met de neus tussen de boeken. Minder leerstof zal je mij niet horen zeggen, gemakkelijker zeker ook niet. Al dient wel gezegd te worden dat de manier van studeren van beide richtingen beduidend anders is.

Toegepaste Informatica studeerde ik vorig jaar, aan de XIOS Hogeschool in Diepenbeek, Limburg. Elke week zaten we ruim 17 uur achter de computer, enkel al op school. Wanneer je dan rekent dat Diepenbeek weinig ontspanningsmogelijkheden heeft en de dichtstbijzijnde recreatiemogelijkheid zich zodoende op ruim 5 kilometer van je kot bevindt, besef je snel dat er weinig variatie zit in je doen en laten tijdens de week. Films zien , computerspelletjes spelen en voor de rest ganse avonden doorbrengen op msn. Uiteraard kan je stellen dat je les leren of overzien ook een optie hier is, wat ik bij aanvang van het schooljaar ook deed, maar net door de geringe verandering in activiteiten, kon ik me naarmate de tijd vorderde alsmaar moeilijk opladen op me achter mijn pc te zetten met een schoolboek in mijn hand. Daarvoor betaal je dan natuurlijk later de tol.

Op 10 december 2007 waren ze daar, de examens. Die zaterdag was mijn zus haar verjaardag, waar ik tot half 6 ‘s morgens bleef. Om 11u stond ik op met een kater in het huis van mijn toenmalige schoonbroer. Het studeren vergde enige moeite, maar voor het examen van die maandag was ik wel geslaagd. Die examenperiode had ik slechts 1 onvoldoende. Er was in de trimester na Nieuwjaar echter geen verbetering qua leerhouding, waardoor de punten van het rapport na Pasen beduidend lager lagen. Toen besloot ik te stoppen. Hoewel de richting nog wel had gekund(elders), was het kotleven (in Diepenbeek) niets voor mij.

Als ik niet op kot had gezeten, was ik, denk ik, wel geslaagd. Dit zijn echter nutteloze speculaties. Mijn inspanningen tijdens het jaar waren niet talrijk en zwaar genoeg om de examenperiode te overleven zonder blokperiode. Tijdens de eerste examenreeks was de schade nog (ontzettend) beperkt, het tweede was een fiasco. Ik heb semesters nodig om te kunnen slagen. Velen kunnen me tegenspreken en het geldt allicht ook niet voor elke richting, maar bij een semestersysteem kan je(ik) slagen zonder je(me) als te veel in te spannen. Momenteel hebben wij tussen alle examens minstens twee dagen, dit waren er vorig jaar maximum twee. Dit keer hebben we aardig wat leerstof, maar vorig jaar ook.

Tijdens de blokperiode in de vakantie heb ik uiteraard wel een deel gedaan, dit ga ik niet ontkennen. Tijdens het jaar waren de inspanningen echter heel wat minder. Op cruisecontrole, zeg maar. Dit was ook voldoende om voor de (weinige) testen die er tijdens het jaar waren te slagen. Nu zijn de inspanningen wel daar. Van thuis uit naar Geel en elke avond/namiddag weer terug. Af en toe binnenspringen in de campus (café) en geregeld een potje poker. Thuis de luxe hebben van meerdere ontspanningsmogelijkheden. Soms ’s avonds ook nog eens op café gaan. Puur genieten.

Misschien juich ik wel te vroeg, gezien ikzelf met 2/5 nog niet in de helft van de examenperiode zit en het, naar mijn mening, moeilijke examen nog in het verschiet. Ik durf wel zeggen dat deze vorm van les volgen mij meer ligt dan de vorm van vorig jaar. Ook de vorm van ondervragen bevalt me veel meer. Tijd zal uitwijzen of ik bij dit standpunt blijf, gezien ontzettend slechte punten hier wel verandering in kunnen brengen. Ik ga daar ook geen voorspellingen over doen. Ik kan wel zeggen dat ik aan de voorgaande examens geen slecht gevoel overhoud. Ik heb het eerder gezegd en zeg het nogmaals. Dit geldt voor de reeds afgelegde examens en de nog komende. Een 10 is genoeg.

De Slimste Mens ter Wereld

Hoewel ik lang niet naar elke uitzending kijk, is De Slimste Mens ter Wereld toch één van mijn favoriete programma’s. Niet enkel omdat ik graag thuis quiz, de Slimste Mens is immers ook een programma boordevol humor. Humor die van elke kant kan komen, zowel de deelnemers als de quizmaster en de jury doen hun duit in het zakje. Hoewel voor mij persoonlijk dit seizoen de meeste pieken heeft, qua humor, vind ik de gemiddelde entertainwaarde lager liggen dan voorgaande jaargangen.

Beginnende bij de quizmaster, Erik van Looy, wiens moppen doorgaans ontzettend flauw zijn. Zo flauw dat er zowaar alsnog een lach op mijn gelaat verschijnt. Ook de rijmpjes die hij iedere keer maakt tijdens de intro en tussen de verschillende rondes zijn meestal niet van hoge kwaliteit, hoewel er af en toe toch een interessante combinatie of woordspeling tussen zit. Desondanks vind ik hem alsnog een goede quizmaster. Af en toe komt hij uit de hoek met een leuke mop en zijn gepatenteerde lach werkt hoogst aanstekelijk. Bovendien komt hij tijdens het presenteren met momenten een beetje knullig over, wat mij wel kan bekoren en bovendien, denk ik, de deelnemers wat meer op hun gemak stelt.

Met Rik Torfs in de jury is er alleszins al vooruitgang geboekt op Marc Reynebeau, die praktisch niets anders deed dan de deelnemers op grove wijze met de grond gelijk maken. Rik heeft ook de gewoonte om de deelnemers te beledigen, echter doet hij dit met een zeker elegantie. Hier dien ik echter wel bij te zeggen dat ik hem in de voorgaande seizoenen sterker vond dan in het huidige. De mooie redevoeringen, heeft hij nog wel, echter ook minder humoristisch en sporadisch lukt hem wel nog eens een scherpe repliek, een sterke opmerking of een schitterende oneliner, maar over het algemeen moet ik tot mijn grote spijt vaststellen dat ik alsmaar meer moeite moet doen om te lachen, dit terwijl ik toch een fan ben van Rik.

Als laatste groep zijn daar de deelnemers, waar ik gemengde gevoelens bij heb. Langs de ene kant hebben er dit seizoen al vele kleurrijke figuren de revue gepasseerd, langs de andere kant vrees ik dat men het spel te goed begint te kennen om zijn oorspronkelijke spanning te behouden. Uiteraard is er nu ook nog een behoorlijke laag suspense, maar vooral in de finale wordt er te tactisch gespeeld. Duidelijke voorbeeld hiervan is de finale tussen Philippe Geubbels en Bart Cannaerts, waarbij deze laatste nog ruim een minuut had en Philippe op minder dan een halve minuut stond. Bart liet zich schaamteloos zakken onder Philippe om zo bij de volgende vraag eerst te mogen antwoorden. Had Bart zich niet laten zakken, moest Philippe bij de volgende vraag vier juiste antwoorden geven om Bart uit te schakelen. Ik beweer niet dat hij het niet kon, maar de kans was klein. Voor Bart bleek twee antwoorden geven geen probleem en zo werd Philippe, naar mijn mening een van de meest interessante deelnemers dit seizoen, uitgeschakeld. Hij deed slechts één aflevering mee, maar bracht de ganse tijd iedereen aan het lachen. Een voorbeeld voor elke deelnemer, behalve in prestaties. Qua prestaties is dat misschien dan wel Bart De Wever, die naar mijn mening ook te vroeg het strijdtoneel moest verlaten. Maar liefst tien afleveringen hield hij vol, echter nog te weinig, vind ik. De droogheid, stoïcijnse kalmte en vlijmscherpe uitspraken richting Rik Torfs waren heerlijk. Ik kijk reeds uit naar de finaleweek.

Hoewel de drie partijen in De Slimste Mens ter Wereld elk veranderingen hebben doorgemaakt, acht ik het nog altijd de moeite om tijdens een weekavond af te stemmen op één. Uiteraard wel afhangend van de kandidaten. Momenteel zit er niemand waar ik mijn morele steun aan verleen, echter zal ik wel regelmatig in de woonkamer, voor de televisie opduiken, hopend om een geinige uitspraak van eender wie op te vangen. Die hoop is vaak tevergeefs, maar wie niet waagt, niet wint.

-

Na lang beraad heb ik mezelf uiteindelijk over de streep getrokken. Ik heb mijn eigen blog aangemaakt. Het idee zwierf reeds enige tijd rond in mijn hoofd, echter wogen de laatste loodjes iedere keer te zwaar om het ook effectief door te trekken. Hoewel ik nog steeds twijfel of dit wel een project met lange levensduur zal zijn, vond ik het een poging waard. Wie niet waagt, niet wint.

Mijn doelstelling is voornamelijk om mijn schrijfstijl en – kwaliteit te verbeteren. Sedert al mijn kindertijd, had ik een ‘boon’ voor het schrijven. Geen pagina’s vol, eerder ietwat kortere teksten. Teksten die elk verschillende onderwerpen zullen bespreken. Deze kunnen gaan over nieuwsfeiten waar ik enkele bedenkingen bij heb, muziek, over mijn hedendaagse grootste hobby: poker, over gebeurtenissen en ‘evenementen’ in mijn directe omgeving, zoals daar momenteel de examens zijn, eventueel kunnen zij zelfs over voetbal gaan.

Ik beweer helemaal niet dat mijn blogberichten informatief zullen zijn, interessant, grappig of eender welke andere eigenschap die mensen aanzet tot het lezen van de geschreven tekst. Ik doe het dan ook helemaal niet voor de lezers. Deze blog is puur en met voorbedachten rade egoïstisch aangemaakt. Ik wens de lezers ervan dan ook helemaal geen leesplezier toe, mezelf echter wel veel succes en doorzettingsvermogen om dit zo lang mogelijk vol te houden.