De Slimste Mens ter Wereld

Hoewel ik lang niet naar elke uitzending kijk, is De Slimste Mens ter Wereld toch één van mijn favoriete programma’s. Niet enkel omdat ik graag thuis quiz, de Slimste Mens is immers ook een programma boordevol humor. Humor die van elke kant kan komen, zowel de deelnemers als de quizmaster en de jury doen hun duit in het zakje. Hoewel voor mij persoonlijk dit seizoen de meeste pieken heeft, qua humor, vind ik de gemiddelde entertainwaarde lager liggen dan voorgaande jaargangen.

Beginnende bij de quizmaster, Erik van Looy, wiens moppen doorgaans ontzettend flauw zijn. Zo flauw dat er zowaar alsnog een lach op mijn gelaat verschijnt. Ook de rijmpjes die hij iedere keer maakt tijdens de intro en tussen de verschillende rondes zijn meestal niet van hoge kwaliteit, hoewel er af en toe toch een interessante combinatie of woordspeling tussen zit. Desondanks vind ik hem alsnog een goede quizmaster. Af en toe komt hij uit de hoek met een leuke mop en zijn gepatenteerde lach werkt hoogst aanstekelijk. Bovendien komt hij tijdens het presenteren met momenten een beetje knullig over, wat mij wel kan bekoren en bovendien, denk ik, de deelnemers wat meer op hun gemak stelt.

Met Rik Torfs in de jury is er alleszins al vooruitgang geboekt op Marc Reynebeau, die praktisch niets anders deed dan de deelnemers op grove wijze met de grond gelijk maken. Rik heeft ook de gewoonte om de deelnemers te beledigen, echter doet hij dit met een zeker elegantie. Hier dien ik echter wel bij te zeggen dat ik hem in de voorgaande seizoenen sterker vond dan in het huidige. De mooie redevoeringen, heeft hij nog wel, echter ook minder humoristisch en sporadisch lukt hem wel nog eens een scherpe repliek, een sterke opmerking of een schitterende oneliner, maar over het algemeen moet ik tot mijn grote spijt vaststellen dat ik alsmaar meer moeite moet doen om te lachen, dit terwijl ik toch een fan ben van Rik.

Als laatste groep zijn daar de deelnemers, waar ik gemengde gevoelens bij heb. Langs de ene kant hebben er dit seizoen al vele kleurrijke figuren de revue gepasseerd, langs de andere kant vrees ik dat men het spel te goed begint te kennen om zijn oorspronkelijke spanning te behouden. Uiteraard is er nu ook nog een behoorlijke laag suspense, maar vooral in de finale wordt er te tactisch gespeeld. Duidelijke voorbeeld hiervan is de finale tussen Philippe Geubbels en Bart Cannaerts, waarbij deze laatste nog ruim een minuut had en Philippe op minder dan een halve minuut stond. Bart liet zich schaamteloos zakken onder Philippe om zo bij de volgende vraag eerst te mogen antwoorden. Had Bart zich niet laten zakken, moest Philippe bij de volgende vraag vier juiste antwoorden geven om Bart uit te schakelen. Ik beweer niet dat hij het niet kon, maar de kans was klein. Voor Bart bleek twee antwoorden geven geen probleem en zo werd Philippe, naar mijn mening een van de meest interessante deelnemers dit seizoen, uitgeschakeld. Hij deed slechts één aflevering mee, maar bracht de ganse tijd iedereen aan het lachen. Een voorbeeld voor elke deelnemer, behalve in prestaties. Qua prestaties is dat misschien dan wel Bart De Wever, die naar mijn mening ook te vroeg het strijdtoneel moest verlaten. Maar liefst tien afleveringen hield hij vol, echter nog te weinig, vind ik. De droogheid, stoïcijnse kalmte en vlijmscherpe uitspraken richting Rik Torfs waren heerlijk. Ik kijk reeds uit naar de finaleweek.

Hoewel de drie partijen in De Slimste Mens ter Wereld elk veranderingen hebben doorgemaakt, acht ik het nog altijd de moeite om tijdens een weekavond af te stemmen op één. Uiteraard wel afhangend van de kandidaten. Momenteel zit er niemand waar ik mijn morele steun aan verleen, echter zal ik wel regelmatig in de woonkamer, voor de televisie opduiken, hopend om een geinige uitspraak van eender wie op te vangen. Die hoop is vaak tevergeefs, maar wie niet waagt, niet wint.